Rozdział 11 (END)

(betowała Lilian)

Piekło jakie rozpętało się na dole, zwabiło sąsiadów z najbliższej okolicy. Musieli pomóc Jugo rozdzielać walczącą parę, demolującą kolejne pomieszczenia rodowej rezydencji. Dopiero przytrzymywany przy podłodze kilkoma parami silnych ramion, Sasuke zgodził się wysłuchać głosu rozsądku, który w osobie rudzielca tłumaczył mu, że to blondyn zaproponował pojedynek i w dodatku grał w nim pierwsze skrzypce. Zamarł słysząc, że Uzumaki zachowywał się zupełnie inaczej niż zwykle, zupełnie jakby był inną osobą. Modląc się w duchu,żeby to była prawda, najbardziej lodowatym tonem na jaki było go stać kazał natrętom puścić swoje ręce i szybko ruszył w stronę schodów. Musiał znać prawdę…

Wpadając do pokoju blondyna spodziewał się go ujrzeć zwiniętego pod kocem na łóżku, tak jak go zostawił kilkanaście minut wcześniej. Jednak posłanie było puste, a koc leżał na podłodze.

Naruto siedział na parapecie obejmując ramionami kolana i wpatrując się w okno. Nie odwrócił się słysząc kroki Sasuke.

- Naruto? – brunet zapytał niepewnie, zatrzymując się zaledwie krok od niego.

- Powiedzieli ci już? – głos blondyna był pełen smutku, zupełnie inny niż wcześniej. – Za późno zorientowałem się, że mogą zrozumieć prawdę, myślałem,że mam jeszcze trochę czasu…

- Więc pamiętasz?

Uzumaki westchnął ciężko, opuszczając głowę i nadal nie patrząc na niego.

- Tak, wszystko pamiętam… Zacząłem sobie przypominać kilka dni po odzyskaniu świadomości, wszystko powoli wracało. Teraz, już od kilku dni,pamiętam każdy szczegół swojego marnego życia…

- Dlaczego nic nie powiedziałeś? – warknął zdenerwowany Uchiha, czując narastającą złość. Jeśli to jakiś głupi żart…

- Dlaczego?! Jeszcze się pytasz?! – krzyknął blondyn patrząc na niego.Po jego policzkach płynęły łzy. – Po raz pierwszy mogłem się poczuć jak prawdziwy człowiek, kiedy wszyscy byli dla mnie mili i zwracali na mnie uwagę!I po raz pierwszy ty zwracałeś na mnie uwagę, przez to co powiedział demon! I myślałem, że to nic złego, że jeśli kilka dni będę udawał, że wciąż nie pamiętam, to chociaż ten krótki czas będę szczęśliwy, bo będę mógł się oszukiwać, że ci na mnie zależy! – przerwał krztusząc się łzami i zrywając gwałtownie z parapetu. – Jeśli już wszystko wiesz, to nie będę ci się więcej naprzykrzał…

Blondyn próbował rzucić się biegiem w stronę drzwi, wyminąć zszokowanego Sasuke i uciec. Ale ciało bruneta zareagowało samo, nie czekając na otępiały umysł. Złapał za ramię przebiegającego Naruto, przyciągając go do siebie i obejmując mocno, nie pozwalając się wyszarpnąć. Uzumaki w końcu się poddał, wtulając w jego ramiona i ciągle płacząc. Sasuke opadł powoli na podłogę, pociągając za sobą Naruto.

- Młotku… jak mogłeś pomyśleć, że zajmuję się tobą tylko przez to, co powiedział? – spytał szlochającego w jego objęciach blondyna. – To dla ciebie wróciłem do wioski i tylko na tobie mi zależy. Chcę żebyś mi się naprzykrzał do końca życia, bo jesteś moim życiem…

Siłą podniósł do góry zapłakaną twarzyczkę, patrząc w przestraszone błękitne ślepka, ciągle zalane łzami. Pochylił się i musnął różowe usteczka wargami. Były mokre i słone od łez, jednocześnie stanowiły najdoskonalsze dzieło natury. Jego dłoń powędrowała na opalony kark, bez problemu odnajdując napięte mięśnie. Był Uchiha i doskonale potrafił zapamiętać raz poznaną rzecz. Rozluźnienie blondyna nie stanowiło dla niego najmniejszego problemu. Popchnął go do tyłu,przewracając na parkiet i szybko usiadł na jego biodrach. Scałował delikatnie ślady łez z zaczerwienionych policzków, a potem przeniósł się na kuszącą szyję…Naruto sapnął zaskoczony, poruszając się pod nim niepewnie.

- Sasuke… co… co ty robisz…

- Pokazuje ci… że wcale nie musisz… się oszukiwać… że… mi… na… tobie…zleży… – Sasuke wymruczał pomiędzy pojedynczymi pocałunkami. Ściągnął z blondyna koszulkę, pieszcząc ustami jego obojczyki i sutki…

- Ale jak… jak to… och… – Naruto jęknął głośno, kiedy brunet poruszył biodrami, ocierając się swoją mocno już pobudzoną męskością o jego krocze.Zarumienił się słodko i zamknął oczy. Zrozumiał.

Sasuke widząc, jak Uzumaki całkowicie mu się poddaje, uśmiechnął się szeroko i zaczął ustami sunąc coraz niżej, wzdłuż kuszącego ciałka. Teraz już nic nie stanie na przeszkodzie ich szczęściu.