Rozdział 5

(betowała Lilian)

Przygotowania trwały dwa dni. Wszystko musiało być gotowe w najmniejszych szczegółach. Każdy z obecnych wiedział, że to jedyna i ostatnia szansa na ocalenie Naruto.

Wszyscy patrzyli z przerażeniem na drobne ciało szarpiące się w łańcuchach. Lis był wyraźnie wściekły. Żeby zbliżyć się do demona, musieli rozciągnąć łańcuchy między ścianami, napinając je tak, że nie mógł się ruszyć.Bestia wyła i szarpała się jednak łańcuchy były zbyt mocne, obłożone specjalnymi pieczęciami i napełnione czakrą…

Kilku medycznych ninja zaczęło składać pieczęcie, oplatając demona siecią błękitnych płomieni. Demon z wściekłością szarpnął łańcuchami, a wycie stało się głośniejsze, docierając w najgłębsze zakamarki duszy, przerażając i wywołując odruch ucieczki. Wyszkoleni shinobi potrafili nad tym zapanować,jednak było wyraźnie widać strach w ich spojrzeniach.

Sasuke zbliżył się powoli i złożył dłonie. Wystarczyła chwila, a znalazł się w umyśle Naruto. Mroczny korytarz wyglądał zupełnie inaczej, ściany były w wielu miejscach popękane i podrapane, pochodnie pogaszone… Wykorzystując wściekłość demona, przebiegł koło miotającego się ciała niezauważony. Kierował się głębiej, tam gdzie kiedyś widział olbrzymią bramę. Przebiegł przez uchylone wrota i zamarł, zapominając na chwilę o tym co ma robić. Poczuł jak łzy płyną po jego policzkach i nie potrafił zareagować…

U jego stóp, na brudnej posadzce leżało zmasakrowane ciało blondyna.Każdą widoczną część skóry pokrywały głębokie rany, widoczne było też, że ma połamane kości… Nie ruszał się, a przy każdym słabym oddechu na ustach pojawiały się krwawe bańki. Sasuke od razu zauważył świeże ślady po szponach przecinające jego pierś – najwidoczniej rany które zadał sobie demon,natychmiast pojawiały się na tym drobnym ciałku, tylko że tutaj nie leczyła ich pomarańczowa czakra…

Sasuke z trudem odwrócił się od ukochanego i wrócił do bramy. Wiedział,że musi się spieszyć.

Zerwał kartkę z pieczęcią z bramy i wrócił na drugą stronę. Stojąc obok Naruto zatrzasnął wrota zaklejając je papierem. Ostatni raz spojrzał na zakrwawionego  blondyna i złożył kolejną pieczęć, wracając do własnego ciała.

Kiedy tylko znowu znalazł się w pomieszczeniu rzucił Tsunade porozumiewawcze spojrzenie i zachwiał się na nogach. Od razu chwyciły go delikatne ręce. Spojrzał w bok i ze zdziwieniem ujrzał różowe włosy Sakury.Zdecydowanym ruchem posadziła go na podłodze i nadal podtrzymując za ramiona patrzyła na Hokage. Sasuke spojrzał tam gdzie ona.

Kiedy tylko blondynka zrozumiała, że się udało doskoczyła do Naruto,wbijając palce w jasną skórę na brzuchu, dookoła widocznej tam pieczęci. Czakra otaczająca jej dłoń natychmiast przelała się w symbol, który zmienił się delikatnie. W tym samym momencie demon wrzasnął, tym razem z przerażeniem, anie wściekłością. Okrzyk rozdzierał uszy wszystkich obecnych przez dwie lub trzy sekundy, po czym ścichł i zmienił się w zwykły ludzki krzyk.

Naruto krzyczał, a jego ciało trzęsło się w targających nim drgawkach.Nikt się nie poruszył, za bardzo bali się, że to kolejny podstęp Lisa. Dopiero kiedy drgawki ustały, a ciało blondyna zwisło bezwładnie w łańcuchach Godaime zbliżyła się, cały czas nie spuszczając z niego bacznego spojrzenia.

Najpierw sprawdziła dłonie Naruto i z zadowoleniem stwierdziła, że to normalne dłonie człowieka. Łapiąc za podbródek podniosła jego głowę. W każdej chwili oczekując ataku wyciągnęła dłoń i uniosła jedną powiekę. Dopiero teraz pozwoliła sobie na uśmiech, patrząc na błękitną jak niebo tęczówkę. Gestem nakazała obecnym shinobi odpiąć łańcuchy. Pomimo osłabienia bez problemu złapała bezwładne ciałko na ręce i tuląc je do siebie ruszyła z nim w stronę Sasuke.

Położyła Naruto na ziemi, tak że głowę opierał na kolanach bruneta.Uśmiechnęła się radośnie i poczochrała czarne włosy Uchihy.

- Dziękuje – mruknęła, po czym poklepała delikatnie policzek blondyna.– Naruto! Hej, Naruto obudź się…

Blondynek zamruczał coś, po czym podniósł łapki i przetarł nimi ślepka.Popatrzył niezbyt przytomnie najpierw na Tsunade, potem na Sasuke, a w końcu na wszystkich otaczających ich ludzi. Wszyscy poczuli ulgę, widząc ten ukochany błękit. Patrzyli na Naruto czekając na to co powie. Blondyn zmarszczył tylko brwi i jeszcze raz się rozejrzał. Spojrzał znowu na Tsunade i drżącym,zachrypniętym głosem zapytał:

- Kim… Kim wy jesteście?