Poetycko... - opis

Moją przygodę z poezją zaczęłam bardzo dawno temu, gdy zadaniem domowym na język Polski miało być napisanie fraszki... Popełniłam wtedy pierwszą fraszkę i zakochałam się w tym sposobie wyrażania myśli i uczuć. Dorobiłam się wielu (zapewne w większości mocno jeszcze dziecinnych - wszak pisanych przez dziecko) fraszek, nieco dłuższych wierszy, a nawet jakiś wierszy białych i bardziej oryginalnych dzieł. Tutaj zamieszczam wszystko co w zapomnianej szufladzie umknęło nieubłaganemu upływowi czasu...

Orfeusz

- Słuchajcie, słuchajcie! Z dalekich krain przybył do nas wielki bard! Jeśli posłuchamy uważnie, może opowie nam jakąś historię o bogach i herosach! Może umili życie opowieścią z wielkiego świata...

Historię wam zacytuję

O kunsztu wielkiego mężu,

Co żonę swą tak miłuje,

Która stanęła na wężu.

Historię miłości cudnej,

O wszystkim czego dokona.

Losu naturze marudnej.

Jak śmierć sztuką pokona.

- Kto to?! Kto?!

- Ciii.....!

Syn muzy Kaliope pięknej,

Orfeusz z muzyki znany

Eurydyki nimfy leśnej

Mąż, bez końca zakochany.

Żyli ze sobą szczęśliwie

Dopóki Arysteusz raz,

Oczy utkwiwszy w niej tkliwie

Z pogonią nie ruszył przez las.

Biegnie więc już Eurydyka,

Przez knieje bez żadnej drogi

I prześladowcy umyka,

Nie patrząc wcale pod nogi.

Wolna nim chwila minęła

Lecz inna jest wola losu.

Nimfa na żmii stanęła –

Stanęła u bram Hadesu.

Jej mąż przybity rozpaczą

Już na ratunek wyrusza.

Wszyscy odwagę zobaczą,

Harfa to broń Orfeusza.

- Czemu nie wziął miecza?! Albo włóczni?!

- Ciiicho! Daj skończyć!

Schodzi z muzyką pod ziemię,

Której tam wszyscy słuchają:

Syzyf i danaid plemię

Swoje prace przerywają.

I grał długo, bez wytchnienia,

Aby u władców wybłagać

Trochę przychylne spojrzenia

I żony móc się domagać.

- Nie uda mu się!

- Czekaj...

Więc obydwoje w zachwycie

Są Hades i Persyfona.

Dają Eurydyce życie,

Wróci z Orfeuszem żona...

Lecz jest tylko jedno ale,

Aż przekroczą bramy świata

On nie obejrzy się wcale,

Choćby mieli iść przez lata.

Więc ruszyli wraz do domu

On na przedzie, ona za nim,

I nic nie mówiąc nikomu

Przez pustkowia mrocznych krain.

I wychodzą coraz wyżej,

Już w oddali świat majaczy,

Już do życia coraz bliżej,

Już niedługo ją zobaczy.

- I żyli długo i szczęśliwie...

- Nie.

Lecz Orfeusz z wątpliwości

I nieświadom zagrożenia

Twarz ku niej zwrócił w miłości –

Stracił ją bez przebaczenia.

Eurydyka znów nieżywa

Tym razem już bez odwrotu.

W mitologii tak już bywa

Znikneła szansa powrotu.

A on niczym różni święci

Zginął cicho z kobiet ręki,

Którym dał wyraz niechęci

Mimo całej swojej męki.

KOT

Kotki lubią śpiewać,

choć nikt ich nie słyszy.

Kotki nie chcą przyznać,

że boją się myszy.

Kotek kocha słońce,

choć jest zwierzem nocy.

Kotek się ukrywa

mimo swojej mocy.

Jeśli kotka spotkasz

od razu go nie strasz.

Przyjmij go do siebie

jeśli w sercu coś masz.

MUZYKA SAMOTNOŚCI

Za oknem księżyc, a ja gram...
z moją muzyką sam na sam...
i w pustym domu gra muzyka...
samotność u jej progu znika...
senne marzenie o miłości...
w spojrzeniu pełnym samotności...
w szeleście klatek troska znika...
w pokoju cicho gra muzyka...

ZAKLĘTE MILCZENIE

Świt…

I ta cisza bez końca…

Wpleciona w promienie słońca.

Było coś… Ale jest?!

Daj jakieś słowo, gest…

Milczysz… Milczysz?!

W głębi duszy krzyczysz!

Nie słyszę… Nie…

Na samym ciszy dnie,

W głębi zaklętego milczenia…

Niepewna twego istnienia.

Milczysz… Jak w nocy…

Jak w dzień… Pomocy!

Niech ktoś serce stopi…

Łzami ziemię skropi.

Zdejmie klątwę i czar zły,

Niech rozproszy mroczne sny…

Milczysz… I tylko strach

W wyszczerzonych kłach…

Ciii… Nie mów…

Nie chcę widzieć kłów…

Weź mnie ze sobą…

Choć raz spłonę z tobą!...